به دنبال سير شتابان شهرنشيني در دهههاي گذشته و نتايج آن، بد مسكني و تصرف غير قانوني زمين، به يكي از مسائل اساسي پيش روي مديران شهري تبديل شده است. فقر، نابرابري و ناتواني گروههايي از افراد در تامين مسكن، كاستيهاي نظام برنامهريزي و مديريت در زمينه برخورداري اين گروهها از مسكن بهنجار و تاثير مناسبات فرا ملي در اشكال مختلف، شكلگيري سكونتگاههاي غيررسمي و اسكان غيررسمي را در پي داشته است. اين شرايط با فقدان راهبرد مشخص و نبود سياستهاي واقعنگر و عملي، به ازدياد ابعاد مسئله در كشور انجاميده است.
در كشور ما چه قبل از انقلاب و چه پس از انقلاب اسلامي، سياستهاي ايجاد قطبهاي صنعتي و توسعهي صنعت محور مورد توجه و تاكيد بودهاست؛ لذا صرف نظر از مسائل خاص چنين توسعهاي، مهاجرتهاي ناشي از اين راهبرد به منظور تامين نيروي كارِ صنايع و حتي بارِ رواني- اقتصادي شهرهاي بزرگ در نظر روستاييان، حركات بزرگ مهاجرتي را سبب گرديد. به موازات اين عامل، دولتهاي رانتي موجود در ايران از مازاد اقتصاد ملي (پول نفت) جهت ارتقاي وضع صنعتي خود سود ميبردند و به نوعي نامتعادل به توزيع ثروت در جامعه پرداخته و بر شكاف اقتصادي و اجتماعي و نهايتاً عدم تعادلهاي اقتصادي بين شهر و روستا دامن زدند. به طوري كه عليرغم وجود نظام برنامهريزي در كشور و همچنين شعارهاي عدالتخواهانه، مبتني بر فقرزدايي گروههاي انساني، شاهد شكلگيري نوعي كالبد و شيوهي معيشتي در فضاهاي شهري هستيم كه تحت عنوانِ اسكان غيررسمي نمايانگر عدم وجود عدالت اجتماعي و برابري در توزيع امكانات، خدمات و فرصتها در سطح كشور ميباشد.
اسكان غيررسمي نه به عنوان يك عامل، بلكه معلولِ فقر و زاييدهي تحولات اقتصادي- اجتماعيِ كشور است. اين پديده به علت زمينههاي مساعدي كه در درون دارد، با برخي از ناهنجاريهاي اجتماعي تركيب شده و منجر به شكلگيري محيط كالبديِ نامطلوب در سطح شهرهاي كشور شده است. ساكنين اين اجتماعات را اغلب مهاجرين كم درآمدي تشكيل ميدهند كه در غفلتِ برنامهريزيِ رسميِ كشور به صورت خودجوش اقدام به تهيهي مسكن و سرپناه براي خود نمودهاند و با كمترين هزينه و اغلب با ابتكارات خود، معضلِ مسكن خود را حل نمودهاند. از طرفي نبايد گفت كه سكونتگاههاي غيررسمي تنها در كشورهاي توسعه نيافته وجود دارد، بلكه خاستگاه اين پديده، كشورهاي صنعتي بوده است و در برخي از نوشتهها علت اصلي اين مساله را ناشي از انقلاب صنعتي و پيامدهاي آن دانستهاند.[1]
البته در دهههاي اخير تلاشهايي در ساماندهي وضعيت اسكان غيررسمي با تكيه بر منابع دولتي صورت پذيرفته است، اما سياستهاي اتخاذ شده توسط دولت به منظور ساماندهي سكونتگاههاي غيررسمي داراي نوساناتي چند بوده كه از آن ميان ميتوان به ناديده گرفتن اين سكونتگاهها و اميد به حل مشكل در روند توسعهي جاري، تخريب و پاكسازي و نهايتاً دنبالهروي از برخي سياستهاي وارداتي از كشورهاي پيشرفته اشاره كرد. در اين فصل سعي خواهد شد كه مفاهيم اين تيپ از اسكان و حدود و ثغور مفهومي و لغوي اصطلاحات مورد بحث در كل كتاب روشن گردد.
فهرست مطالب صفحه
فصل اول: تعاريف و مباني نظري اسكان غيررسمي.. أ
تيپشناسي سكونتگاههاي غيررسمي.. 9
انواع سكونتگاههاي غيررسمي بر اساس نوع مسكن.. 9
چگونگی مکانگزینی مساکن غیررسمی.. 11
اشكال تصرف، مالكيت زمين و روند شكلگيري سكونتگاههاي غیررسمی.. 11
الگوهاي معماري و مسكن غيررسمي.. 15
ویژگیهای فيزيكي- عمومي و فرهنگي- اجتماعي سكونتگاههاي غيررسمي.. 16
رويكردهاي مرتبط با ساماندهي اسكان غيررسمي.. 18
نظريات شكلگيري اسكان غيررسمي در جهان. 23
ديدگاه سطوح تحليل در مطالعات سكونتگاههاي غيررسمي.. 41
رويكردهاي تبييني اسكان غيررسمي منطبق با ديدگاههاي اصلي شكلگيري.. 45
ديدگاههاي اقتصادي و اسكان غيررسمي.. 47
فصل دوم: رويكردهاي مديريت شهري در ساماندهي اسكان غيررسمي.. 52
رويكردهاي مديريّت شهري در مواجهه با مسائل شهري.. 54
آسيبها و گونهشناسي مديريّت سكونتگاههاي غيررسمي با تاكيد بر مديريّت شهري.. 66
عارضههاي فقدان كلنگري و هماهنگي در مديريّت شهري.. 66
گونهشناسي شيوههاي مديريّت مناطق حاشيهي شهرهاي بزرگ در جهان. 69
فصل سوم: تجارب جهاني ساماندهي اسكان غيررسمي.. 71
برنامه خانهسازي اجتماعي(دهه 1960) 72
حمايت از ساخت مسكن ارزانقيمت.. 74
توانمندسازي اجتماعي (دهه 1980) 80
اقدامات هابيتات (روند كنوني) 84
فصل چهارم: ويژگيهاي فضايي نظام شهري ايران، اسكان غيررسمي و سياستهاي ساماندهي دولت.. 86
مروري بر ويژگيهاي فضايي نظام شهري ايران. 87
نقش دولت در تمركز شهرنشيني در ايران و شكلگيري سكونتگاههاي غيررسمي.. 89
تاثيرات دولت در تمركز اقتصادي و پيدايش سكونتگاههاي غيررسمي.. 90
دولت، توسعه صنعتي-خدماتي و نقش آن در ايجاد تمركز و شكلگيري سكونتگاههاي غيررسمي.. 93
سياستهاي دولت در ايران به منظور ساماندهي اسكان غيررسمي.. 95
سياستهاي كالبدي در ساماندهي اسكان غيررسمي (در دورهي پهلوي، از سال 1347 به بعد) 95
سياست حمايتي در قالب تعاونيهاي مسكن (اوايل پيروزي انقلاب اسلامي) 96
سياستهاي نظارتي به منظور ساماندهي اسكان غيررسمي (پس از جنگ تحميلي) 97
سياست بهسازي سكونتگاههاي غيررسمي (مقارن با تاسيس سازمان عمران و بهسازي شهري) 99
فصل پنجم: ويژگيهاي مداخله در ساماندهي اسكان غيررسمي در ايران. 103
انواع نظام برنامهريزي و قابليت آن در ساماندهي اسكان غيررسمي.. 104
تحليل جايگاه مديريّت شهري در ساماندهي اسكان غيررسمي.. 107
شناسايي ويژگيهاي الگويي براي مديريّت اسكان غيررسمي توسط مديريّت شهري.. 111
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
كشاورزي و منابع طبیعی |
منابع طبیعی
|